حسین خسروی؛ هادی پورشافعی؛ فاطمه طاهرپور
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش خودکارآمدی در نشاطکاری با میانجیگری امیدواری معلمان انجام گرفته است. روش پژوهش توصیفی همبستگی و جامعه آماری شامل معلمان مقطع ابتدایی شهر بیرجند در سال تحصیلی 1396-1397 به تعداد 1500 نفر بودند که با استفاده از نمونهگیری طبقهای (برخورداری و جنسیت)، تعداد 306 نفر انتخاب گردید. برای سنجش متغیر خودکارآمدی ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش خودکارآمدی در نشاطکاری با میانجیگری امیدواری معلمان انجام گرفته است. روش پژوهش توصیفی همبستگی و جامعه آماری شامل معلمان مقطع ابتدایی شهر بیرجند در سال تحصیلی 1396-1397 به تعداد 1500 نفر بودند که با استفاده از نمونهگیری طبقهای (برخورداری و جنسیت)، تعداد 306 نفر انتخاب گردید. برای سنجش متغیر خودکارآمدی و امیدواری از پرسشنامه لوتانز (2007) و نشاط کاری از پرسشنامه شایروم (2004) استفاده گردید. ضریب پایایی پرسشنامهها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بررسی و برای خودکارآمدی 84/0، امیدواری 84/0 و نشاط کاری 91/0 برآورد گردید. تجزیه و تحلیل دادهها در سطح توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و سطح استنباطی (همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس، رگرسیون و الگویابی معادلات ساختاری) انجام گرفت. نتایج حاکی از آن بود که خودکارآمدی با میزان 55/0Beta= پیشبینی کننده نشاط کاری و با 73/0Beta= پیشبینی کننده امیدواری است. همچنین امیدواری با 68/0Beta= پیشبینی کننده نشاط کاری معلمان ابتدایی شهر بیرجند میباشد. یافتهها نشان داد که امیدواری نقش میانجی بین خودکارآمدی و نشاط کاری ایفاء میکند و مدل پژوهش از برازش خوبی برخوردار بود.